Më mungon ëmbëlsia jote,
më mungon aroma jote që shpirtin ma kënaq.
Sa do të doja që me gjuhë të të lëpija,
(nuk shkoj më tutje dhe e lë me kaq).
Përse vallë pas kaq kohësh,
si atëhere kur isha i ri përgjërohem,
Sepse sërish si atëhre dhe gjithmonë,
prania jote më bën të eksitohem.
E di që s’është e lehtë,
e vështirë është or lum miku
Por bëhem i papërmbajtshëm
edrus... 